Του Δρ Μιχάλη Πελεκανή
Θεωρείται η πλέον σοβαρή και θανατηφόρος ιογενής γαστρεντερίτιδα στο σκύλο. Από αυτή μπορούν να μολυνθούν ζώα κάθε ηλικίας, ιδιαίτερα νεαρά (8-12 μηνών). Rottweilers και Doberman Pinchers έχουν προδιάθεση σαν φυλές, ενώ τα ανεμβολίαστα ζώα ηλικίας 1ος εως 3ων μηνών συχνά πεθαίνουν στη νοσηλεία.
Πολύ σημαντικό για τον ιδιοκτήτη είναι να γνωρίζει ότι από την ημέρα έναρξης των συμπτωμάτων έχουν ήδη μεσολαβήσει 4-7 ημέρες από την ημέρα προσβολής του ζώου από τον ιό. Τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την συγκεκριμένη γαστρεντερίτιδα είναι ανορεξία, κατάπτωση, αιμορραγική διάρροια, εμέτοι και αφυδάτωση.
Σημαντικό για την μετάδοση του υιου
Ακόμη και σε περίπτωση που το ζώο διαφύγει τον του αμμέσου κίνδυνο συνεχίζει να διασπείρει τον υιό στο περιβάλλον για τρείς βδομάδες.
Ακόμη πιο μεγάλος κίνδυνος
Ακόμη πιο μεγάλος κίνδυνος για την ζωή του ζώου προέρχεται όταν το ζώο οπέραν από τον υιό έχει παράσιτα ή άλλες ιογενείς λοιμώξεις (π.χ κορωναυιός)
Συμπτώματα
Τα κυριότερα συμπτώματα της ασθένειας είναι οι εμετοί , οι διάρροιες όπου στην αρχή είναι υδαρούς σύστασης και στην συνέχεια γίνονται αιμορραγικοί κατά την δεύτερη και Τρίτη ημέρα. Το ζώο πρέπει να προσκομιστεί στον κτηνίατρο άμεσα στο κτηνίατρο. Σε σκύλους ηλικίας μικρότερης των τριών βδομάδων εμφανίζονται αιφνίδιοι θάνατοι χωρίς να προϋπάρχουν ή να συνυπάρχουν γαστρεντερικά συμπτώματα .
Διάγνωση
Η διάγνωση θα στηριχτεί στο ιστορικό και στην κλινική εικόνα του ζώου και το αποτέλεσμα της κοπρανολογικής εξέτασης που γίνετε μέσα στο κτηνιατρείο. Στόχος του τέστ είναι να διαπιστωθεί η ύπαρξης ή όχι αντισωμάτων στα κόπρανα.
Επιπτώσεις της παλμοεντερίτιδας στον οργανισμός
Οι πιο κάτω αποτελούν τις ενδυνάμοι αιτίες θανάτου του ζώου λόγω της αυξημένης λοιμογόνου δράσεις του υιού.
1. Οξεία υπατική νόσος
2. Οξεία παγκρεατίτιδα
3. Εγκωλιασμός του εντέρου
4. Σιψεμία
5. Σύνδρομο διάχυτης ενδοαγγειακής πήξης
6. Υπογκεικό σοκ
7. Υπεριτονίτιδα
8. Μη αναστρέψυμη ατροφεία των εντερικών λαχνών –Ατροφεία εντέρου
Θεραπεία
Ουσιώδη σημασία στην αντιμετώπιση της παλβοεντερίτιδας έχει η ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών, ο κτηνίατρος υποχρεούται να νοσηλεύσει το ζώο στη κλινική , να χρησιμοποίηση ευρέος φάσματος αντιβιοτικά που να καλύπτουν και τα αερόβια και αναερόβια βακτήρια που μπορούν να αναπτυχθούν λόγω του υιού (ο υιός δεν καταπολεμείτε με τα αντιβιοτικό αλλά δίνονται προληπτικά) . Επίσης δίνονται ειδικά παυσίπονα για τον γαστρενδερικά σωλήνα.
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν ειδικά αντισώματα τα οποία χορηγούνται στα σκυλιά για την θεραπεία του παλβουιού.
Πρόγνωση
Υπο συνθήκες Πανεπιστιμιακές η πρόγνωσης θεωρείται σχετικά καλή 80% αυτό συμβαίνει όμως λόγω του αυξημένου φόρτου εργαστηριακών αναλύσεων οι οποίες γίνοται ανάμέρα στο ζώο, , παρόλα αυτά όμως σε επίπεδο καθημερινής κλινικής πράξης το ποσοστό αυτό πέφτει δραματικά λόγω του κόστους των εξετάσεων. Έτσι το ποσοστό πέφτει στο 40% με 50%
Πρόληψη
Η πρόληψη της γαστρεντερίτιδας γίνετε με την χορήγηση των κατάλληλων εμβολοίων σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα εμβολιακά προγράμματα. (Τρείς εμβολιασμοί σε νεαρά ζώα που έχουν λάβει πρωτόγαλα, από την Ηλικία των σαράντα πέντε ημερών και ανά είκοση ημέρες, καθώς και αναμνηστικές δόσεις κάθε χρόνο. Και την αυστηρή τήρηση των κανόνω υγιεινής (απομόνωση των άρρωστων ζώων, ειδικές στολές και παπούτσια για το πρόσωπο που τα φροντίζει, απολύμναση των χώρων με ειδικά καθαρυντικά)
Συνοψίζοντας σε περίπτωση που παρατηρήσετε επαναλαμβανόμενη διάρροια ή εμετούς καλύτερα να προσκομίσετε τον σκύλο σας στον κτηνίατρο ιδιαίτερα όταν υπάρχουν και άλλα ζώα στο περιβάλλον σας. Αν ο σκύλος βρεθεί θετικός σε παλβουιό το ζώο πρέπει να μείνει αποκλεισμένος από άλλα ζώα αφού θεραπευτεί για τρείς βδομάδες.